امروز بزرگداشت عارف بزرگیست که اقوام و ملل زیادی مدعی هستند که او هموطن آنهاست و البته اگر چنین باشد افتخار بزرگیست که نسیب مدعی می شود. به هر حال مولانا مولای همه ی ماست چه بلخی باشیم چه پارسی و چه قونوی. به هر حال قصد دارم یکی از زیباترین غزلیاتی را که تا حالا خوانده ام به دوستان خودم و دوستداران پیامبر شرق و اشراق حضرت مولوی تقدیم کنم.

بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست
بگشای لب که قند فراوانم آرزوست

ای آفتاب حسن برون آ دمی ز ابر
کان چهره ی مشعشع تابانم آرزوست

گفتی بناز بیش مرنجان مرا برو
آن گفتنت که بیش مرنجانم آرزوست

آن دفع گفتنت که برو شه به خانه نیست
آن ناز و باز تندی دربانم آرزوست

زین همرهان سست عناصر دلم گرفت
شیر خدا و رستم دستانم آرزوست

زین خلق پر شکایت گریان شدم ملول
آن های و هوی و نعره ی مستانم آرزوست

والله که شهر بی تو مرا حبس میشود
آوارگی کوه و بیابانم آرزوست

یک دست جام باده و یک دست زلف یار
رقصی چنین میانه ی میدانم آرزوست

دی شیخ با چراغ همی گشت گرد شهر
کز دیو و دل ملولم و انسانم آرزوست

گفتند یافت می نشود جسته ایم ما
گفت آن چه یافت می نشود آنم آرزوست

شعر: مولانا

تقدیمی از: حسن سلمانی

نظرات شما عزیزان:

mim.jim

ساعت8:41---10 مهر 1392

سلامم به همه دوستان.استاد مقدمه شما مرایادیکی از آهنگ های استادناشنا انداخت که میگوید:
چون نی به نوا آمد/بانغمه مستانه
رندی به طرب برخاست /ازگوشه میخانه
ازبلخ به روم آمد/نه رومی ونه بلخی
وزشهرجنون برخاست/نه مست ونه دیوانه
...
واین شعری که تقدیم نموده ایدبنظر من ازدیوانه کننده ترین پدیده های دنیاست.فکرمیکنم هربیتش به اندازه تمام زندگی من باارزش است.وازویژگی های شعرمولاناست که هم موسیقی دربطن آن نهفته است هم تصویردارد وهم ماجرا.
من که همیشه باخواندنشان هیجانی میشوم.
یک دنیاسپاس بابت این هدیه گرانقدروآرزودارم روزی با همه بروبچ در محضرمولانا زانوبزنیم تاشعر های دست وپاشکسته مان رابرایش بخوانیم.(البته بعدازین که شما صدوبیست سال عمر کردید!!!)

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: